مولای من!آرزو داشتم مرا عبد المهدی می نامیدند، دوست داشتم از همان اول ،اذان عشق تو درگوشم زمزمه کرده بودند. کاش کامم را بانام تو برمی داشتندو حرز تو راهمراهم میکردند!ای کاش مهد کودکم مهد آشنایی با توبود ، کاش در کلاس اول دبستان آموزگار الفبای عشق تورا برایم هجی می کرد ونام زیبای تورا سرمشق دفترچه تکلیفم قرار می داد.در دوره راهنمایی هیچ کس مرا به خیمه سبز تو راهنمایی نکرد. در سال های دبیرستان کسی مرا با تو که مدیر عالم امکان هستی پیوند نزد. در کلاس تاریخ ،کسی مرابا تاریخ غیبت،غربت وتنهایی تو آشنا نساخت.در درس دینی به ما نگفتند که ((باب الله))و((دیان دین))حق تویی....

چرا موضوع انشاء ما به جای(( علم بهتر است یا ثروت ؟))از تو واز ظهورتو و روش های جلب رضایت تو نبود؟!مگربی تو نه علم خوب است ونه ثروت؟در زنگ شیمی وقتی سخن از چرخش الکترون هابه دور هسته اتم به میان می آمد،اشارتی کافی بود تامن بفهمم تمام عالم هستی به گرد وجودشریف تو می چرخند.ای کاش در کنار انواع واقسام فرمول های پیچیده ریاضی و فیزیک،فرمول ساده ارتباط با تورانیزبه من یاد می دادند.وقتی وقتی برای کنکوردرس می خواندم،کسی مرابرای ثبت نام در دانشگاه معرفت و محبت تو تشویق نکرد....

از فضای نیمه بسته مدرسه،واردفضای باز دانشگاه شدم در دانشکده وضع هم از این اسف بارتربود،بازارغرور ونخوت پر مشتری بود.علم آن چیزی بود که از فلان کتاب مرجع اروپایی  یا فلان مجله آمریکایی ترجمه می شد.از علوم اهل بیت(ع)،دانش یقین بخش آسمانی کمتر سخن به میان می آمد....

مولای من!در دانشگاه هم کسی برایم از تو سخن نگفت.هیچ استادی برایم اوصاف تو را بیان نکرد. کارکرد دروس معارف اسلامی وتاریخ اسلام جبران کسری معدل دانشجویان بود. پس از فراغت از تحصیل نیز اداره زندگی ودغدغه معاش مجالی برای فکر کردن راجع به تو برایم  باقی نگذاشت. اینک در عمق ضمیر خو د تورا یافته ام .چندیست با دیده دل تو را پیدا کرده ام.گویی دوباره متولد شده ام .تعارف بر دارنیست،زندگی بدون تو که امام عصر(عج)وپدر زمانه ای،((مردگی))است واگر کسی همچون من پس از عمری غفلت به تو رسید،حق دارد احساس تولد دوباره کند،

حق دارد به شکرانه این نعمت پیشانی ادب بر خاک بسایدوبا خود زمزمه کند:

((الحمدلله الذی هدانا لهذا وما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الله))

                      ((برگرفته شده از کتاب آشتی با امام زمان (عج))

ای خدای صالحان!اگر دلیل غیبت هزار ساله مهدی نداشتن یار است لیاقت یاری وشهادت  در رکابش را روزی مابگردان....

ذوالجناحا!عصرما چون عصر عاشورا مباد!   دشت را گشتی بزن برگو سوار ما چه شد؟

 میلادش مبارک

اگر آن طایر قدسی ز درم باز آید

                                     عمر بگذشته به پیرایه سرم باز آید

دارم امید بر این اشک چو باران که دگر

                                     برق دولت که برفت از نظرم باز آید

نوشته شده توسط : طایرقدسی

نظرات دیگران [ نظر]